ΟΜΙΛΙΕΣ

(Χαλάνδρι  11-6-2013)

Το σχολείο η φωνή του μέλλοντος…

Η Ριζάρειος Εκκλησιαστική Σχολή μαζί με το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Αρσάκειο και τη Σχολή Ευελπίδων αποτέλεσαν τα μεγαλύτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της πατρίδας μας κατά τον 19ο αιώνα..

Η διαθήκη του Γ. Ριζάρη ολοκληρώθηκε την 29η Μαϊου 1841 ( τρείς μόλις μέρες πριν από το θάνατό του).
Η λειτουργία της Σχολής άρχισε την 15η Μαϊου 1844 (εορτή του Αγίου Πνεύματος) παρουσία της Ιεράς Συνόδου, του Βασιλιά  Όθωνα και του τότε Πρωθυπουργού.
Εκ των Ριζαρειτών αναδείχτηκαν: 2- Πρωθυπουργοί, 1-Αρχιεπίσκοπος, 53-Μητροπολίτες, 7-Υπουργοί, 14-Πρυττάνεις, 4-Πρόεδροι της Ακαδημίας Αθηνών, δεκάδες καθηγητών πανεπιστημίου και κληρικών,…
Στην πορεία της Ριζαρείου αποτυπώνεται η πορεία της πατρίδας μας.
Στις σημερινές συνθήκες σχεδιάζεται η νέα εποχή του Ιδρύματος με πρώτη προτεραιότητα την αναμόρφωση του Λυκείου με στόχο την προσέγγιση του παρελθόντος και το βλέμμα στο μέλλον.


1. Ο ρόλος του σχολείου…

Το παιδί είναι μια νέα ανθρώπινη ύπαρξη σ’ έναν κόσμο που είναι ξένος γι’ αυτή, αλλά ταυτόχρονα και ένας διαμορφωνόμενος άνθρωπος. Για το λόγο αυτό έχει ανάγκη ιδιαίτερης προστασίας και φροντίδας, ώστε ο κόσμος να μην του προξενήσει κάποια ανεπανόρθωτη βλάβη.
Επειδή το παιδί πρέπει να προφυλαχθεί από τον κόσμο, η παραδοσιακή θέση του είναι στην οικογένεια, που συγκροτεί ένα προστατευτικό κέλυφος έναντι του κόσμου και, ειδικά, έναντι της δημόσιας πλευράς του. Από τη φύση του απαιτεί την ασφάλεια κάποιου καταφύγιου ώστε να ωριμάσει αδιατάρακτα. Η πρώτη φορά που γνωρίζει τον κόσμο είναι το σχολείο. Όμως, το σχολείο δεν είναι ο κόσμος, είναι ο θεσμός τον οποίο παρεμβάλλει η πολιτεία μεταξύ της ιδιωτικής σφαίρας της οικιακής εστίας και του κόσμου, προκειμένου να γίνει εφικτή η ομαλή μετάβαση από την οικογένεια στον κόσμο.
Το σχολείο μας έχει τη φιλοδοξία και τη δυνατότητα να ανταποκριθεί και στο ρόλο του και σε μεγάλο βαθμό στο ρόλο της οικογένειας. Το δομημένο και μη περιβάλλον του, οι εκπαιδευτικές του υποδομές, το ανθρώπινο δυναμικό του και η συνεχής φροντίδα του Πολυμελούς Συμβουλίου του, με τη συμπαράσταση της Εκκλησίας και της Πολιτείας, αποτελούν την εγγύηση…


2.Ο ρόλος της εκπαίδευσης…


Η εκπαίδευση πρέπει να έχει στόχο να κάνει τους νέους ανθρώπους να αγαπήσουν τη γνώση, να μάθουν να μελετούν, να μην φοβούνται να θέτουν ερωτήματα και να συζητούν, να απομνημονεύουν ό, τι θεωρούν σημαντικό, να εκτιμούν τις


εκφράσεις τέχνης, να σέβονται τους δασκάλους, να είναι υπερήφανοι για την καταγωγή τους και να θεωρούν τη δουλειά σαν την πιο μεγάλη προσευχή.  
Το σχολείο δεν πρέπει απλώς να εξοπλίζει το παιδί με εργαλεία αποτελεσματικής δράσης, αλλά πρέπει επίσης να το ενισχύει με δεξιότητες και συνήθειες διαρκούς σταδιακού πειραματισμού. Σε κάθε τομέα της σκέψης και πράξης, οσοδήποτε ταπεινού, θα πρέπει να μαθαίνει στους νέους ανθρώπους πώς να σχεδιάζουν και να εκτελούν το επόμενο βήμα.
Στην εκπαίδευση το σημαντικό ρόλο έχει ο δάσκαλος. Ο πραγματικός δάσκαλος παίρνει στα χέρια του ό, τι πιο ενδόμυχο έχουν οι μαθητές του, το εύθραυστο και εμπρηστικό υλικό των δυνατοτήτων τους. Να διδάσκεις χωρίς επίγνωση των κινδύνων είναι επιπολαιότητα. Να διδάσκεις τα σπουδαία σημαίνει να αφυπνίζεις στο μαθητή την αμφιβολία και να τον προγυμνάζεις για τη διαφωνία.
Το σχολείο είναι ο χώρος που πρέπει να δημιουργείται περιβάλλον επικοινωνίας και αγάπης χωρίς αντάλλαγμα. Η θέαση της ομορφιάς είναι ένα παράδειγμα.
Η αγάπη είναι το κατεξοχήν συναίσθημα που μας εξανθρωπίζει, που μας κάνει ανθρώπινα όντα. Έτσι στη ζωή μας η αγάπη είναι το πρόβλημα και η συγχρόνως η λύση. Η παρουσία της συνδέεται με αύξηση της ζωικής μας ενέργειας.
Το σχολείο μας είναι δημιούργημα της αγάπης των Αδελφών Ριζάρη για την νεολαία της πατρίδας μας και επομένως η λειτουργία του δεν μπορεί παρά να είναι συμβατή με τη βούλησή τους, την αγάπη στο μέλλον της πατρίδας μας, τη νέα γενιά…


3.Η κρατούσα κατάσταση…


Τα τελευταία χρόνια τα παιδιά μας αναλαμβάνουν πολιτικές ευθύνες. Καταλαμβάνουν σχολεία, διαταράσσουν την εκπαιδευτική διαδικασία και εκδηλώνουν με κάθε τρόπο το χάσμα των γενεών. Είναι γεγονός ότι βιώνουν προβλήματα τα οποία η πολιτεία οφείλει να τα αντιμετωπίσει. Η εμπλοκή όμως των μαθητών στη διαδικασία των διεκδικήσεων δημιουργεί μια χαοτική κατάσταση που τραυματίζει την ελευθερία τους και τους ωθεί σε ενέργειες των οποίων δεν γνωρίζουν τις συνέπειες. Γίνονται όργανα κομματικών αντιπαραθέσεων, υποθηκεύουν τη νιότη τους χωρίς να το καταλαβαίνουν και πιθανώς, χωρίς να το θέλουν.
Η δομή του σχολείου μας απαλλάσσει τα παιδιά από τις περιπέτειες που έχουν γίνει καθεστώς στην πατρίδα μας και τους δίνει τη δυνατότητα να διαμορφώσουν χωρίς ανεύθυνες επιρροές την προσωπικότητά τους.

4.Ο στόχος μας

Το μαγευτικό περιβάλλον του Ριζαρείου Campus φέρνει τα παιδιά του σχολείου του κοντά στην πηγή έμπνευσής μας …τη φύση και τους ενισχύει τις περιβαλλοντικές τους ευαισθησίες. Από τη μεριά τους οι δάσκαλοί τους δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην εκπαιδευτική διαδικασία που τους εμβαπτίζει στις αξίες που έχουν διαμορφώσει  τον πολιτισμό μας. Γιατί μόνο τότε θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για τον πολιτισμό του μέλλοντος με βάση: την παράδοση, το καινοτόμο πνεύμα της νέας γενιάς και την ηθική της αγάπης και της συμπόνιας, που προσέδωσε μια πρωτοφανή ευαισθησία στον ανθρώπινο πόνο, ένα πνεύμα εξέγερσης ενάντια στην ιδέα της φυσιολογικότητας του κακού. Η χριστιανική ηθική, η ηθική της αγάπης, αποσπά τον άνθρωπο από την απανθρωπιά και την ασημαντότητα. Άλλωστε, η ζωή του ανθρώπου έχει σημασία όταν αυτός αισθάνεται υπεύθυνος για τον πλησίον. Τότε θα θεμελιωθεί η νέα κουλτούρα και η προοπτική…Ο βασικός στόχος του σχολείου μας.
 


5.Τα μέσα…

Το σχολείο, κάθε σχολείο, είναι η φωνή του μέλλοντος. Η ανταπόκρισή μας στις απαιτήσεις του μέλλοντος είναι ο βασικός, ο τελικός μας στόχος. Οι πόροι και το όραμα είναι  κληρονομιά των Αδελφών Ριζάρη, το εκπαιδευτικό και εργασιακό περιβάλλον είναι υποχρέωση του Πολυμελούς Συμβουλίου του Ιδρύματος και η εκπαιδευτική φροντίδα του διδακτικού και εποπτικού προσωπικού.
Στους παραπάνω συντελεστές πρέπει να προστεθεί και ο κυρίαρχος…οι εκπαιδευόμενοι, οι μαθητές και οι μαθήτριες.
Η φιλοδοξία μας να καταστήσουμε το σχολείο «σχολείο αριστείας» είναι αδύνατο να γίνει πραγματικότητα χωρίς αξιόλογο μαθητικό δυναμικό.
Εκτός από το φυσικό και εκπαιδευτικό περιβάλλον, ενισχύουμε την ευγενή  άμιλλα με βραβεία επίδοσης, παρέχουμε συνεχή 24-ωρη φροντίδα στους μαθητές και μαθήτριες και τους δίνουμε την ευκαιρία να  επικοινωνούν με καταξιωμένους ανθρώπους του πνεύματος και της πράξης.
Σας ζητάμε  να εμπιστευτείτε την εκπαίδευση των παιδιών σας στο σχολείο μας.
Στο σχολείο που αποτελεί έκφραση αγάπης των Αδελφών Ριζάρη για τη γνώση και την πατρίδα μας…
Στο σχολείο που φιλοδοξούμε να γίνει η φωνή του μέλλοντος…





Ο. Καθηγητής Χρήστος Β. Μασσαλάς- Πρόεδρος του Ριζαρείου Ιδρύματος (π. Πρύτανης)